J 14, 27
„Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka!”
Pokój. Boży pokój. Nie ten światowy, zewnętrzny, nietrwały, ale pokój serca. Czym on dla mnie jest? Środowiskiem do życia, działania, kochania. Przestrzenią, w której jest miejsce dla Boga i drugiego człowieka. Strefą sacrum, stworzoną Bożym tchnieniem dla dzieci Ojca. Chętnie w niej przebywam, bo jest moim ekosystemem, powietrzem, którym pragnę oddychać.
Nie chcę go porzucać, bo mogłabym stracić życie. Życie Boże we mnie. Nie chcę karmić się fastfoodami tego świata, opierać się na złudzeniach proponowanych przez świat, podsuwanych przez pana tego świata. Nie zbuduję dla siebie i moich bliskich prawdziwego i trwałego bezpieczeństwa swoimi rękami tworząc iluzoryczne zabezpieczenia. Jedynie Bóg jest gwarantem naszego bezpieczeństwa. Bóg, który pragnienie dla swoich dzieci tego, co najlepsze.
Ojcze z nieba, Boże, obdarz mnie, moich bliskich i całą ludzkość Twoim pokojem, abyśmy mogli skutecznie wypełniać nasze codzienne zadania, abyśmy żyli w radości i wdzięczności dzieci Bożych.